Powrót z domu do domu z weekendu. Upał, skwar, patelnia. 38 stopni na liczniku rowerowym, wargi wywinięte na drugą stronę mimo że piłem co chwilę..

Wyjeżdżamy o 5 rano, żeby dotrzeć do celu jeszcze przed upałami. Droga prawie cały czas pod górę, a to dodatkowe utrudnienie. Z Jesenika do Karlovej Studanki, gdzie mamy nocleg, droga prowadzi przez las więc słońce tak nie doskwiera, ale i tak jest gorąco. Musimy robić kilka przerw po drodze. "Tyłek" odmawia mi posługi, nie mogę wysiedzieć na siodełku i strasznie działa mi na nerwy.

Tego dnia na Pradziada wspinamy się na nogach, szlakiem pieszym, wzdłuż strumyku. Trasa super-mega-wypas. Mostki, drabinki, wodospady, kamienie, drzewa, krzaki i wiele innych atrakcji czekało na nas na szlaku.


Karlova Studanka © mattik


Pijalnia wody w Karlovej © mattik


Szlak pieszy do Owczarni © mattik


Szlak pieszy do Owczarni © mattik

Ten dzień zapamiętam i wyciągnę wnioski! Bo niby sprawdziłem pogodę i niby wiedziałem, że ma ostro wiać z południa, a mimo to obrałem trasę do Kudowy z Wałbrzycha czyli na południe, czyli pod wiatr...! Po przyjeździe na miejsce byłem potwornie zmęczony, ale nie fizycznie a głównie psychicznie. Przez 5 godzin jazdy słyszałem w uszach szum wiatru, zagłuszający mknące obok mnie Harleye. Bardzo skuteczna tortura umysłu odbierająca chęci do działania.

Piątek przywitał nas niepewną pogodą. Temperatura znośna ale na Pradziadzie ma być zimno, do tego przelotne deszcze. Ubieramy się na cebulkę i na wszelki wypadek pakujemy sporo ciepłych ciuchów. 
Droga na Pradziada to prawie cały czas wspinaczka w górę o nachyleniu 11-12%. Po drodze zwiedzamy... a raczej mieliśmy zwiedzić urokliwą miejscowość uzdrowiskową - Karlova Studanka - znajdującą się na wysokości 800 metrów. Pogoda zaczyna się psuć, więc wszystkim jakoś spieszno i zahaczamy tylko o sklepik spożywczy i informacje turystyczną po pamiątki ;) Stąd około 10 km w górę do Pradziada. W połowie podjazdu pogoda zaczyna się totalnie psuć. Zaczyna się robić zimno, pada deszcz i leży sporo śniegu. To sygnał by po raz pierwszy przetestować ochraniacze na buty ;) Na szczycie witają nas wielkie zaspy śnieżne, jakieś 2 stopnie, potworny wiatr i mgła ograniczająca widoczność na kilka metrów. Podjeżdżając na szczyt kompletnie nie widać wieżycy telewizyjnej nawet stojąc pod samym budynkiem.  Przez chwile mam wątpliwości czy to już szczyt.. :)
Udało się. To moja największa wysokość na jaką podjechałem rowerem i to w ekstremalnych warunkach - 1492 metry.
W restauracji pijemy piwko zwycięzców, jemy obiad i ubieramy wszystkie ciuchy jakie wzięliśmy, szykując się na zjazd. Wybieramy drogę terenową. Nie wiemy co nas czeka ale ryzykujemy... A czekał na nas lód z wodą oraz zapadający się śnieg po którym nie dało się jechać.Po zjechaniu... a raczej zejściu na niższą wysokość, śnieg ustępuje a my dojeżdżamy do drogi asfaltowej którą zjeżdżamy do domu.
Widoków nie mieliśmy za to przygodę będziemy wspominać całe życie ;)
Galeria:


Banan, woda i dobry chumor z samego rana. Jedziemy zdobyć szczyt © mattik


Pierwszy podjazd o nachyleniu 11% © mattik


Wspólna fotka na tle znaku © mattik


Przerwa na batonika pod wiatą © mattik


Kibicuje Robertowi na szczycie podjazdu © mattik



Karlova Studanka © mattik


Karlova Studanka - wspólna fotka na tle hotelu uzdrowiska © mattik


Owczarnia - krótka przerwa na ogrzanie w korytarzu do restauracji © mattik


Owczarnia - jakieś 200 metrów poniżej szczytu © mattik


Gdzieś między Owczarnią a szczytem © mattik


Znak informacyjny - Pradziad © mattik


Figurka Pradziada informujaca że jesteśmy na szczycie © mattik


Zjazd z Pradziada. Gwazdy tańczą na lodzie © mattik


Zjazd do Jesenika - cały asfalt dla nas bo droga zamknięta © mattik