Tego dnia pedałowaliśmy skromnie. Odwiedziliśmy tylko Wielkie Mchowe Jeziorko położone niedaleko wioski Rejviz. Znajduje się ono pośrodku Narodowego rezerwatu przyrody NPR Rejvíz. Aby nie niszczyć rzadkiej, endemicznej roślinności, doprowadzono do niego ścieżkę dydaktyczną zbudowaną z desek osadzonych na palach. W samej wiosce można było zobaczyć restauracje, w której krzesła mają oparcia kształcie ludzkich karykatur. Są to podobizny klientów restauracji, stałych bywalców, co gwarantowało im zawsze wolne (bo własne) miejsce w restauracji.
Po zwiedzeniu jeziorka czekał nas 10 kilometrowy zjazd do Jesenika, gdzie zjedliśmy obiad i walneliśmy tradycyjną focie na rynku ;)

Tego dnia pogoda była o niebo lepsza niż wczoraj, więc żałowaliśmy, że to dziś nie zdobywamy Pradziada... Na pociechę można było zrobić fotkę szczytu którego wczoraj nie było kompletnie widać.


Pradziad widoczny z Jesenika © mattik


Odpoczynek w trasie na Mchove Jeziorko © mattik


Widok na słynną restauracje w Rejviz © mattik


Przed restauracją z krzesełkami w Rejviz © mattik


Rejviz - restauracja z karykaturami klientów © mattik


Drewniane ścieżki prowadzące do jeziorek torfowiskowych © mattik


Welke Mechove Jezirko - 768m © mattik


Widok na jeziorko torfowiskowe © mattik


Ja na tle jeziorka © mattik


Rezerwat przyrody NPR Rejvíz © mattik



Wspólna fotka na rynku w Jeseniku © mattik

Piątek przywitał nas niepewną pogodą. Temperatura znośna ale na Pradziadzie ma być zimno, do tego przelotne deszcze. Ubieramy się na cebulkę i na wszelki wypadek pakujemy sporo ciepłych ciuchów. 
Droga na Pradziada to prawie cały czas wspinaczka w górę o nachyleniu 11-12%. Po drodze zwiedzamy... a raczej mieliśmy zwiedzić urokliwą miejscowość uzdrowiskową - Karlova Studanka - znajdującą się na wysokości 800 metrów. Pogoda zaczyna się psuć, więc wszystkim jakoś spieszno i zahaczamy tylko o sklepik spożywczy i informacje turystyczną po pamiątki ;) Stąd około 10 km w górę do Pradziada. W połowie podjazdu pogoda zaczyna się totalnie psuć. Zaczyna się robić zimno, pada deszcz i leży sporo śniegu. To sygnał by po raz pierwszy przetestować ochraniacze na buty ;) Na szczycie witają nas wielkie zaspy śnieżne, jakieś 2 stopnie, potworny wiatr i mgła ograniczająca widoczność na kilka metrów. Podjeżdżając na szczyt kompletnie nie widać wieżycy telewizyjnej nawet stojąc pod samym budynkiem.  Przez chwile mam wątpliwości czy to już szczyt.. :)
Udało się. To moja największa wysokość na jaką podjechałem rowerem i to w ekstremalnych warunkach - 1492 metry.
W restauracji pijemy piwko zwycięzców, jemy obiad i ubieramy wszystkie ciuchy jakie wzięliśmy, szykując się na zjazd. Wybieramy drogę terenową. Nie wiemy co nas czeka ale ryzykujemy... A czekał na nas lód z wodą oraz zapadający się śnieg po którym nie dało się jechać.Po zjechaniu... a raczej zejściu na niższą wysokość, śnieg ustępuje a my dojeżdżamy do drogi asfaltowej którą zjeżdżamy do domu.
Widoków nie mieliśmy za to przygodę będziemy wspominać całe życie ;)
Galeria:


Banan, woda i dobry chumor z samego rana. Jedziemy zdobyć szczyt © mattik


Pierwszy podjazd o nachyleniu 11% © mattik


Wspólna fotka na tle znaku © mattik


Przerwa na batonika pod wiatą © mattik


Kibicuje Robertowi na szczycie podjazdu © mattik



Karlova Studanka © mattik


Karlova Studanka - wspólna fotka na tle hotelu uzdrowiska © mattik


Owczarnia - krótka przerwa na ogrzanie w korytarzu do restauracji © mattik


Owczarnia - jakieś 200 metrów poniżej szczytu © mattik


Gdzieś między Owczarnią a szczytem © mattik


Znak informacyjny - Pradziad © mattik


Figurka Pradziada informujaca że jesteśmy na szczycie © mattik


Zjazd z Pradziada. Gwazdy tańczą na lodzie © mattik


Zjazd do Jesenika - cały asfalt dla nas bo droga zamknięta © mattik